Syndrom sztokholmski: gdy ofiary stają się sprzymierzeńcami

Syndrom Sztokholmski to zjawisko psychologiczne, które może mieć miejsce w ekstremalnych sytuacjach, takich jak porwanie, przetrzymywanie lub zakładnictwo.

Nazwa tego syndromu wywodzi się od wydarzeń, które miały miejsce w Szwedzkim Banku w Sztokholmie w 1973 roku. Pomimo brutalnych warunków przetrzymywania, zakładnicy zaczęli sympatyzować z porywaczami i bronić ich przed interwencją policyjną.

Geneza i charakterystyka

Syndrom Sztokholmski jest efektem psychologicznym, w którym ofiary zaczynają identyfikować się ze swoimi oprawcami i odczuwają pozytywne uczucia wobec nich, nawet jeśli są one odpowiedzialne za ich cierpienie. Jest to często postrzegane jako mechanizm obronny, w którym ofiary starają się znaleźć sens w niemożliwej sytuacji poprzez tworzenie więzi emocjonalnych z oprawcami.

Objawy i przebieg

Typowe objawy Syndromu Sztokholmskiego obejmują:

Sym­pa­tię lub empa­tię wobec oprawców.
Względ­ne brak sympatii wobec osób, które starają się pomóc ofiarom.
Obron­ne zachowanie wobec oprawców, nawet jeśli sytuacja zagraża życiu ofiar.
Trwałe prze­świad­cze­nie, że oprawcy nie są odpowiedzialni za swoje działania.
Przebieg syndromu może być zróżnicowany. Niektóre ofiary mogą doświadczać objawów natychmiast po początkowym stresie, podczas gdy u innych objawy mogą się rozwijać stopniowo wraz z upływem czasu.

Wyjaśnienie mechanizmu

Istnieje kilka teorii wyjaśniających mechanizm Syndromu Sztokholmskiego. Jedną z głównych teorii jest teoria obrony psychicznej, według której ofiary starają się zminimalizować swoje cierpienie poprzez identyfikację z oprawcami i tworzenie z nimi pozytywnych więzi. Inna teoria wskazuje na wpływ mechanizmów psychologicznych, takich jak tożsamość grupowa i wpływ społeczny, które mogą prowadzić do zmiany zachowania ofiar w sytuacjach ekstremalnego stresu.

Przypadki historyczne

Syndrom Sztokholmski był obserwowany w wielu przypadkach porwań i zakładnictwa na całym świecie. Oprócz wspomnianego już przypadku w Szwedzkim Banku w Sztokholmie, inne znane przypadki obejmują:
Porwanie pana Patenaude w Kanadzie w 1972 roku, gdzie porywaczami byli członkowie Frontu Wyzwolenia Quebecu.
Porwanie TWA Flight 847 w 1985 roku, gdzie zamachowcy Palestyńscy przetrzymywali zakładników przez 17 dni.
Syndrom Sztokholmski to zjawisko psychologiczne, w którym ofiary identyfikują się z oprawcami i rozwijają pozytywne uczucia wobec nich. Jest to skomplikowany mechanizm obronny, który może mieć miejsce w sytuacjach ekstremalnego stresu. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe dla lepszego zrozumienia ludzkiego zachowania w ekstremalnych sytuacjach i może pomóc w opracowywaniu bardziej efektywnych strategii interwencji i wsparcia dla ofiar.
3/3