Co to jest lobotomia: historia, metody i kontrowersje

Lobotomia, czasem nazywana lobotomią płatową, to zabieg chirurgiczny stosowany w XX wieku w celu leczenia różnych zaburzeń psychicznych.

Choć początkowo uważano ją za przełom w psychiatrii, obecnie jest ona postrzegana jako kontrowersyjna i barbarzyńska praktyka. W tym artykule przyjrzymy się bliżej historii, metodzie wykonania oraz skutkom lobotomii.

Historia lobotomii

Pierwsze lobotomie przeprowadził portugalski neurochirurg Egas Moniz w 1935 roku. Zainspirowany badaniami nad funkcjami płatów czołowych mózgu, Moniz zastosował metodę sekcji połączeń nerwowych między płatami czołowymi a resztą mózgu. Zabieg ten był początkowo stosowany w leczeniu schizofrenii i innych poważnych zaburzeń psychicznych.

Metody lobotomii

Początkowo lobotomię przeprowadzano przez otwarcie czaszki i sekcję połączeń nerwowych za pomocą narzędzia chirurgicznego. Jednakże, wkrótce wprowadzono mniej inwazyjną metodę, tzw. lobotomię transorbitalną. Polegała ona na wprowadzeniu specjalnego narzędzia przez oczodół i przecięciu połączeń nerwowych za pomocą wiertła lub innego narzędzia.

Skutki lobotomii

Skutki lobotomii były często nieprzewidywalne i niebezpieczne. Choć niektórzy pacjenci doświadczyli znacznego złagodzenia objawów psychicznych po zabiegu, inni stali się apatyczni, pozbawieni zdolności do odczuwania emocji czy wykonywania codziennych czynności. Niektórzy zmarli w wyniku powikłań związanych z operacją.

Zobacz również   Jak wygląda życie w niebie

Kontrowersje wokół lobotomii

Lobotomia budziła coraz większe kontrowersje w miarę jak rosło zrozumienie jej skutków. Krytycy zarzucali, że zabieg był przeprowadzany zbyt pospiesznie i często na pacjentach, którym nie zagrażało życie. Dodatkowo, brak precyzyjnego zrozumienia funkcji mózgu sprawił, że skutki lobotomii były trudne do przewidzenia.
Lobotomia, choć kiedyś uważana za przełom w leczeniu zaburzeń psychicznych, obecnie jest postrzegana jako kontrowersyjna i barbarzyńska praktyka. Choć niektórzy jej zwolennicy twierdzą, że przynosiła ulgę niektórym pacjentom, skutki uboczne i niebezpieczeństwo związane z zabiegiem zdominowały obraz tego procederu. Dzięki postępowi w dziedzinie psychiatrii i neurologii, lobotomia została praktycznie porzucona na rzecz bardziej skutecznych i bezpiecznych metod leczenia.